Vernieuwde Kleine Loo: een flinke opknapper

“Het zag er echt niet meer uit,” begint Thea. Ze vertelt uitbundig over de mankementen én de verbeteringen aan de flat met 85 woningen, waar ze al jaren naar tevredenheid woont. “De voorkant was een roestbak, om het maar even oneerbiedig te zeggen. En er waren lekkages bij de lampen en de stopcontacten in de hal. De postvakken waren ook roestig. En de achtergevel moest worden opgeknapt. Dat is allemaal vernieuwd. En ik moet zeggen: het is er enorm op vooruitgegaan.”

Informatie is belangrijk

De dames zijn zeer te spreken over de informatie die ze vooraf kregen. Joke vertelt: “Ruim van tevoren kregen we bericht. In een boekje van Willems, de aannemer, stond precies wat ze gingen doen en wanneer, en wie de contactpersonen waren. Het was heel duidelijk allemaal. Ik heb zelf bij een schildersbedrijf gewerkt, en daar maakten we ook altijd werk van de communicatie, al was het wat informeler dan dit. Nu heb ik zelf als bewoner meegemaakt hoe belangrijk dat is.” Dat is niet het enige waar ze tevreden over zijn. Thea: “De mannen van Willems waren super beleefd en netjes. Ook geen radio keihard aan. Keurige jongens, een goede firma.”

IJsjes en limonade

In augustus ging het bouwen van de steigers van start. “Die arme mensen beneden zaten het langst in het donker, en hun tuintjes zijn ook naar de haaien. Misschien dat ze wat compensatie krijgen van Staedion,” zegt Thea. Ze had ook met de werklui te doen: “Het was bloedheet, en die jongens maar sjouwen. Het steigers plaatsen duurde wel een paar weken, en toen daarna het eigenlijke werk begon, was het nog steeds bloedheet. We hebben ze verwend met ijsjes en limonade.” Joke: “Ook met die steigers gingen ze keurig om, ze keken nooit bij ons naar binnen. Maar ja, je moet er toch rekening mee houden dat er mensen voor je raam bezig zijn.”

Met 10 man aan het werk

Er werd flink doorgewerkt, tot alles ineens stilviel. Thea: “Er was niet genoeg materiaal op voorraad, net als bij veel andere bedrijven. Ze moesten 4 weken wachten. Ook dat hebben ze netjes aan ons doorgegeven. Daarna hebben ze overal werklui vandaan gehaald om de klus op tijd te klaren. Op zeker moment waren ze wel met 10 man tegelijk aan het verven om het nog voor de kerst af te krijgen.” Joke verbetert haar lachend: “Nee, het is schilderen, niet verven. Dat is echt een verschil!” Thea grijnst: “Oké, schilderen. Die stilstand was wel voer voor geruchten, want verschillende bewoners zeiden dat ze niet geloofden dat het op tijd af zou zijn. Nou, dat is toch gelukt, hoor.”

Mooi melkglas

De voorkant heeft een nieuwe glasgevel gekregen. “Kijk,” zegt Thea, “hier zat draadglas tussen roestige stijlen, en dat is nu heel mooi melkglas. De stijlen zijn netjes geverfd – o nee, geschilderd – en we hebben splinternieuwe postvakken gekregen. Aan de achterkant hebben ze de voegen, de kozijnen en de balkondeuren aangepakt, en ze moesten asbest weghalen onder de vensterbanken. Ook de balkons hebben ze geschilderd. Wij zeiden dat dat niet hoefde, maar ze legden uit: steigers bouwen is het duurste en die staan er nu toch. Anders moeten we over een paar jaar terugkomen. Best slim bekeken.”

Groen en blauw

Het enige minpuntje vinden de dames de kleuren in de hal. Joke: “Dat vreselijke groen bij dat blauw, dat vind ik echt jammer. Maar alles beter dan steeds die kapotte ruiten en die roest. Al met al is het een enorme verbetering.”