Buurttafel voor meer contact in de Z.H.B.-Hoven

Hartje zomer is het stil in de Z.H.B.-Hoven. “Veel mensen zijn weg,” zegt Esther Langendam. Een buurvrouw laat haar hond uit, een buurman wandelt met een tasje boodschappen voorbij. Esther maakt met beiden een praatje. Dat vindt ze belangrijk: oog hebben voor je buurt en de bewoners. “Ik was altijd al erg gericht op mensen, ook in alle soorten werk die ik heb gedaan, en ik help mensen graag. Nu ik niet meer werk, is mijn wereld anders geworden. De laatste tijd heb ik mijn buurtje beter leren kennen.” 

Plein schrobben

De Z.H.B.Hhoven zijn rond 1980 gebouwd op het terrein van de voormalige Zuid-Hollandse Bierbrouwerij. “Voordat ik hier in 1989 kwam wonen, was het gebruikelijk dat elke vrijdag het plein werd geschrobd. Dat vond ik nou ook weer niet nodig, maar toen oudere bewoners minder gingen doen, heb ik heb me wel opgeworpen om ons portiek bij te houden.” Dat gebeurde lang niet overal en gaandeweg werd de aanblik rommeliger. “Uiteindelijk huurde Staedion een schoonmaker in. Het werd beter, maar buiten is het nog steeds vaak een troep. Dat vind ik echt jammer. Als het schoon is, blijft het schoon. Maar ligt er eenmaal vuil, dan wordt het steeds vuiler.” 

Leuke gesprekken met hangjongeren

Veel overlast veroorzaken hangjongeren uit andere wijken en de drugstoeristen. “Dit is blijkbaar een aantrekkelijke plek, ze zitten liever hier dan in het park. Het is beschut en ze kunnen snel weg als het nodig is. Maar ze maken veel troep. Op een zeker moment ben ik met ze gaan praten. Ik heb hele leuke gesprekken met ze gevoerd. Eén jongen zei steeds als hij me zag: ‘Dag mevrouw Esther!’ Hij stond daar altijd maar wat te staan. Ik kwam erachter dat hij het zwaar had. Hij zorgde voor zijn gehandicapte zus en leefde van een uitkering. Ik heb een paar keer tegen hem gezegd: joh, zoek toch werk! Laatst zag ik hem weer en toen vertelde hij dat het gelukt was, hij had een baan gevonden. Hij was dolblij, en ik ook.” 

Aanschuiven aan de buurttafel

Esther merkte dat bewoners zich steeds minder van elkaar en hun woonomgeving aantrokken. Daarom bedacht ze 4 jaar geleden de buurttafel. “Eens per jaar zet ik een biertafel buiten en nodig de buren uit om aan te schuiven. Het is geen vergadering met notulen, maar we praten gewoon met elkaar. De Z.H.B.-Hoven heeft geen bewonerscommissie en de communicatie is niet best. De buurttafel is ook voor Staedion een gelegenheid om vragen te beantwoorden over de renovatie, die al een paar jaar gaande is en nog een paar jaar duurt.”
Met de buurttafel boekt Esther voorzichtig succes. “Bewoners groeten me nu en vragen me van alles. Er wonen ook veel mensen die niet alles begrijpen of die slecht Nederlands spreken. Die kan ik dan helpen. Een buurvrouw die al 5 jaar in de hoven woont, is de laatste keer voor het eerst bij de buurttafel geweest. Zo zie je maar, uiteindelijk lukt het.” 

Tegels eruit

Een zorg van Esther is het plan om de portieken af te sluiten. “Dat vind ik geen oplossing, want dat geeft een benauwd gevoel. En het lost het probleem niet op, want je kunt dan nog steeds op de trappen zitten.” Liever ziet ze een mooi sierhek bij de ingangen, en vooral: “Een heleboel tegels eruit! Die houden veel hitte vast. Wat mij betreft maken ze hier de groenste straat van Den Haag van. Dat zou veel oplossen.” 

Gestolen scooter

Voorlopig heeft Esther nog werk genoeg. “Kijk, die scooter staat daar al anderhalve week, die is vast gestolen. Dat soort dingen meld ik bij de gemeente via de app BuitenBeter. En van graffiti maak ik foto’s die ik naar Staedion stuur. Dan duurt het vaak nog lang voordat het weggehaald wordt, hoor. Laatst stonden er hakenkruizen. Vreselijk. Degenen die dat doen, weten maar half wat ze betekenen.” Desondanks woont Esther er graag. “Je zit zo aan het strand en kunt lopend naar de stad, heerlijk toch?”